Drie gepensioneerde bouwvakkers vertellen hoe het ooit was. Beter vooral. In hun ogen. Zwaarder. Maar ook beter. Met minder regeltjes en meer lol. “Maar dat zullen ze over 30 jaar wel weer zeggen.”

Nico Mosch, gepensioneerd. Was timmerman/uitvoerder. Werkte 34 jaar voor K_Dekker.

“Ik ben nu 2,5 jaar met pensioen en heb me nog geen dag verveeld. Maar ik heb ook altijd met heel veel plezier gewerkt. Anders had ik het natuurlijk ook niet zo lang volgehouden. En Gerard en ik bezoeken nog steeds wel eens een werkje in de buurt. Nog even met de oude collega’s kletsen en kijken hoe het gaat. Ik ben begonnen in de huisjes. Daar heb ik er in het begin wel 25 tot 30 van neergezet. We zijn nog aangenomen door Klaas Dekker zelf en de enige vragen die we toen hoefden te beantwoorden waren: ‘Drink je bier?’ en ‘Rook je?’. Als je ja zei dan kon je volgende dag beginnen. Wij hadden allemaal alleen ambachtschool gedaan. De rest leerde je op het werk wel. “Zelf heb ik meer dan 18 leerlingen opgeleid bij K_Dekker. In 2000 was ik zelfs beste leermeester van Noord-Holland. Toen ben ik nog gehuldigd.”

Gerard Molenaar, gepensioneerd. Was voorman en heeft 30 jaar K_Dekker gewerkt.

“Net als Nico ben ik op mijn 62ste gestopt met werken. Onze lichamen waren op. Versleten. We hielden het gewoon niet meer vol. Dat hoef je verder niemand te verwijten, want het was gewoon zwaar vroeger. Wij zaten te schaften op een cementkeetje en moesten op een emmer naar de wc. En er werd niet gelet op hoe zwaar je tilde. Balen cement wogen 50 kilo. En je deed er ook nog wel eens een klusje naast in het weekend. Dus we hebben gewoon hard en zwaar gewerkt. Maar ik ben eigenlijk wel blij dat ik me niet meer aan al die regeltjes van tegenwoordig hoef te houden. Daar zou ik helemaal gek van worden. Vroeger was je zo vrij als een vogel. Je kreeg een map met tekeningen van de bedrijfsleider en 120 dagen later kwam ie kijken of het werk klaar was. En de  rest regelde je maar zelf.”

Ruud Wever, gepensioneerd. Was uitvoerend voorman. Heeft 34 jaar voor K_Dekker gewerkt.

“Wij werkten hier allemaal al 32 jaar en toen pas kregen we officieel een vast contract. Moesten we voor het eerst een krabbeltje zetten. Daar werd vroeger helemaal niet op gelet of naar gevraagd. We werkten gewoon van project naar project en je kreeg gewoon iedere maand je geld. Hoezo contract? Ik ben op dezelfde dag begonnen als Nico en ook op dezelfde dag gestopt.  Als je je werk goed deed, werd je vanzelf gevraagd of je ook op een andere afdeling wilde werken. Zo ben ik in de bruggen en uiteindelijk ook de windmolens beland. Gedurende de jaren hebben we ieder jaar wel een opleiding of cursus moeten doen. Dat vonden ze belangrijk. Daar leerde je een hoop van, maar het was niet altijd even leuk hoor. Maar ik zou ook niet willen ruilen met jongens van nu. Ik zag afgelopen maand hoe ze tegenwoordig een huis in elkaar zetten: dan komen er drie vrachtwagens en ‘s-avonds staat er een heel huis. Met een dak erop. Wij moesten echt alle kozijnen nog zelf stellen.”