Cees de Pee weet niet beter of hij werkte samen met zijn vader. Al sinds zijn 13e ging hij in de vakanties met Joop mee naar de werf in Krabbendam. Zijn vader is ondertussen met pensioen. Cees werkt nog steeds bij K_Dekker. Over appels die niet ver van de boom vallen.

“Mijn vader is in 1992 begonnen bij K_Dekker”, vertelt zijn zoon Cees. “En ik ben een paar jaar later eigenlijk bij toeval op de werf in Krabbendam beland omdat ik even niets anders te doen had. Ik mocht er een beetje aanrommelen. En nu werk ik hier al weer 26 jaar. Zo gaat dat als je ergens plezier hebt.” Zijn vader Joop begon in 1992 na verschillende losvast baantjes in de slechte jaren ‘80 als timmerman bij K_Dekker. Eerst op verschillende klussen buiten, later in de werkplaats toen ik wat last van mijn knieën kreeg.” Cees maakte zich het vak helemaal zelf eigen. Volgde nooit een timmeropleiding. “Ik begon met vegen in de werkplaats en heb de rest afgekeken van mijn vader en zijn collega’s. Later mocht ik wat meer naar buiten, aan bruggen werken en zo en in 2013 kreeg ik een eigen bus en was ik een soort van eigen baasje. Ik timmer veel binnen en maak het dan buiten af. Zorg dat het allemaal netjes op zijn plek zit. Veel onderhoudswerk voor gemeenten.”

 Spannend tijdens het avondeten

Vader en zoon de Pee hebben het nooit vreemd gevonden om bij hetzelfde bedrijf te werken. “Ik nam hem in de vakantie altijd al mee. Hij wist niet beter of hij werkte bij zijn vader”, zegt Joop. ‘We hebben daarna tien jaar lang elke dag met elkaar op de werf gewerkt. Achteraf is dat ontzettend leuk, maar ik raad het niemand aan. Want iedere avond onder het eten was het weer spannend. Net als met de meeste collega’s waren wij het ook wel eens niet met elkaar eens.” Cees  glimlacht. “In het begin nam ik alles van mijn vader aan. Maar als je wat meer leert en je eigen mening krijgt, dan gaat dat wel eens botsen. En dan gaat het na het werk door. Al hadden we ook genoeg lol met elkaar. Vooral het lompe en zware werk, daar waren we samen heel goed in.”

Ook nu zijn vader en zoon het niet altijd eens. Op de vraag wat de grootste verandering in de laatste 30 jaar is antwoordt Joop dat je vroeger makkelijk bij de directeur naar binnen liep als je een vraag had of het ergens niet mee eens was. “Onzin”, antwoordt Cees. “Dat kan nog steeds.” “Nou, tegenwoordig moet je dan eerst een stuk rijden”, zegt zijn vader. “Vroeger zat het kantoor immers achter de werkplaats.” “Ja, zo ken ik er nog wel een paar, pa”, zegt Cees. “Toen werkte er misschien 50 man. Nu 200. Dus dan is het logisch dat het er iets anders aan toe gaat. Maar net als jij ken ik nu ook nog de overgrote meerderheid van de mensen hier bij naam. Het familiegevoel is er nog steeds.”

Botenhuis

Vader en zoon zijn trots op veel werk dat ze voor K_Dekker hebben gemaakt. Cees noemt meteen de trappen en uitkijktoren in Callantsoog. “Dat was wel een huzarenstukje.” Joop pakt zijn telefoon uit zijn zak en scrolt door zijn fotoalbum. “Kijk hier Cees. Dat balkonhek. Dat was een mooi ding hoor.” Cees is verbaasd dat zijn vader de foto’s op zijn telefoon heeft staan. “Dat wist ik niet. Oh, kijk hier. Het botenhuis in Hoofddorp. Dat hebben we samen getimmerd. Een bijzonder ding. Was voor een kunstenaar die wilde dat de vlonder precies rondom de boot aansloot. Volgens mij was het ook nog Amerikaans grenen. Wat leuk dat je die foto’s nog hebt pa!”