Marjan van Kampen, burgemeester van Schagen, leerde K_Dekker in het afgelopen jaar op een bijzondere manier kennen, toen het bedrijf samen met bouwbedrijf De Nijs bij haar aanklopte om zestig woningen voor Oekraïense vluchtelingen te mogen neerzetten.

Ook Marjan van Kampen viert een jubileum, ze is dit jaar precies één decennium burgemeester van Schagen. In die periode kwam ze weleens langs bij K_Dekker voor een bedrijfsbezoek en ze was best onder de indruk. Van Kampen: ‘Het is zo’n familiebedrijf dat al sinds jaar en dag goed werk levert. Een bedrijf dat hart heeft voor zijn medewerkers en hen vaak ook zelf opleidt. Dat heel integer en bescheiden prachtige producten maakt, en daar toch niet enorm mee te koop loopt. Toen ik daar voor het eerst kwam, was ik echt blij verrast.’

En ze was niet voor het laatst blij verrast, want ruim een jaar geleden stond K_Dekker, samen met bouwbedrijf De Nijs opeens bij háár op de stoep. Van Kampen: ‘Wij hadden inmiddels flink wat Oekraïense vluchtelingen in de gemeente die door particulieren werden opgevangen, en we waren op zoek naar een betere tijdelijke oplossing. Verblijven in een containerwoning, caravan, schuur of logeerkamer moet natuurlijk niet te lang duren. Je wilt mensen iets beters bieden. Deze bouwbedrijven uit de gemeente zeiden tegen me: “Wij gaan jou helpen. Als jij een stukje grond hebt, kunnen wij heel snel geschikte huizen bouwen.” Dat is toch geweldig? Ik was echt onder de indruk.’

Het stukje grond was snel gevonden. Tussen Warmenhuizen en Tuitjenhorn lag een terrein dat perfect was. Het voorstel om daar 120 woningen te bouwen – waar een vergunning voor was – kreeg geen steun van de inwoners, maar toen dat aantal werd teruggebracht naar 60, was er geen enkele oppositie meer. Het Rijk wilde 1,2 miljoen euro meebetalen (voor openbare voorzieningen als riolering, wegen, verlichting en groen), met wel als voorwaarde dat de wijk vóór 1 januari 2024 bewoond zou zijn. Van Kampen: ‘Dat was natuurlijk heel snel, en het leek onhaalbaar toen Liander meldde dat het hen echt niet ging lukken om voor die tijd de stroomvoorziening aan te leggen.’

Ze vervolgt: ‘Maar dan zie de je kracht van de echte ondernemer, in dit geval de mensen van K_Dekker. Die zeiden: “Wij gaan Liander wel even bellen om te kijken waar het probleem zit.” Liander zei: “We hebben geen mensen om die kabels te trekken.” Waarop K_Dekker voorstelde om dat zelf te doen. Daar heb ik diep respect voor. Dat als het tegenzit er iemand is die zegt: “En toch gaan we het voor elkaar krijgen.” Ik werd daar heel vrolijk van.’

De burgemeester werd nog vrolijker toen ze het ontwerp van de huizen zag. ‘Het zijn gewoon volwaardige huizen,’ aldus van Kampen. ‘Degelijk, gasloos, energieneutraal. In eerste instantie zijn er 45 woningen voor Oekraïners en 15 voor inwoners van het dorp. En normaal mogen tijdelijke woningen maar twintig jaar staan, maar dat gaan we in dit geval niet doen. Uiteindelijk gaan we er permanente woningen van maken. We gaan hier nog lang plezier van hebben.’

Het fijne van werken met K_Dekker en De Nijs vond Van Kampen dat ze het sámen deden: ‘Het was een gezamenlijk plan, terwijl het toch ook concurrenten zijn. Daarnaast hebben ze echt hun nek uitgestoken. Toen de procedures nog liepen, moesten er al voorbereidingen getroffen worden en materialen worden besteld. Dat was wel een risico. Als het niet was doorgegaan, had het veel geld gekost. En het was geen project waar überhaupt veel aan verdiend zou worden, geen enkel ander bouwbedrijf zei: “Wij willen het voor dit geld ook wel doen.” De voornaamste intentie  was om in de gemeente een bijdrage te kunnen leveren; om samen een probleem op te lossen. En ze bedénken het niet alleen, ze dóén het ook!’

K_Dekker heeft natuurlijk al de nodige projecten in de gemeente Schagen en omgeving gedaan. Gaan deze huizen voor vluchtelingen en eigen bewoners nog tot meer samenwerking leiden? Marjan van Kampen: ‘Het is altijd fijn als een bedrijf uit de gemeente het werk krijgt van de gemeente. Zeker als het gaat om dit soort familiebedrijven die bekendstaan om hun goede werkgeverschap, die niet zoveel mogelijk geld willen verdienen, maar zich ook verantwoordelijk voelen voor hun omgeving en die zorgen voor werkgelegenheid in de regio. Maar ja, we hebben natuurlijk ook zoiets als openbare aanbesteding en spelregels. En dat is goed, maar daardoor kun je tegen een bedrijf als K_Dekker niet zeggen: “Jullie hebben dit zo goed gedaan, we gaan jullie een volgende keer weer vragen.” Dat is ook wel zuur.’

De burgemeester besluit: ‘Maar ik kan me voorstellen dat voor K_Dekker en De Nijs de voldoening van dit project het zwaarst weegt. Een project in je eigen gemeente, waar je elke dag kunt langsrijden en waarvan je kunt denken: leuk, dit hebben we toch maar gefixt.’