In opdracht van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier renoveert K_Dekker bouw & infra 2 kleine gemalen nabij Anna Paulowna. Het houten damwand wordt vervangen en er worden nieuwe verhardingen en leuningwerken aangebracht rondom het gemaal. In samenwerking met de fa. Vlaar uit Medemblik worden ook de elektravoorzieningen van de gemalen vervangen.

Noord-Holland

Met elk jaar circa honderd klussen op locatie is het onderhoudscontract van K_Dekker met Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier HHNK absoluut robuust. Logisch ook: met alleen al vierhonderd bruggen in beheer is onderhoud bij HHNK een halve dagtaak.

In opdracht van de gemeente Opmeer is K_Dekker begonnen met de realisatie van 6 bruggen in het nieuwbouwproject Heerenweide te Spanbroek. Het betreft de aanleg van 1 betonnen verkeersbrug, 3 betonnen fiets-voetgangersbruggen en 2 composieten voetgangersbruggen. Dinsdag 3 september is de 1e paal geslagen. De verwachting is dat einde dit jaar alle bruggen zijn aangelegd. K_Dekker heeft samen met Sophia Engineering dit project voorbereid op basis van een D&C contract met de gemeente Opmeer.

Opmeer

Heerenweide is een ontwikkelingsplan van circa 21 hectare waar zo’n 400 woningen op worden gerealiseerd. K_Dekker heeft in deze woonwijk 6 verbindingen gecreëerd door de aanleg van verschillende verkeers-, fiets- en voetgangersbruggen.

In Zaandam ligt de geschiedenis gewoon op straat. In de binnenstad adem je de historie in de smalle straten. De bruggen aan de Jasykoffstraat en de Rustenburg in de Russische buurt waren toe aan een grondige opknapbeurt. “Dat luisterde letterlijk nauw: de huizen staan er tegen de brug aangebouwd.”

Het project oppakken in een bouwteam op dit project was voor de gemeente Zaanstad een bewuste keuze, zegt Fred Heijn, projectleider van de gemeente. “Juist omdat hier niet alleen het technisch ontwerp telde, maar omdat ook de historische details, de communicatie met de omwonenden en het werken in een binnenstedelijke omgeving van belang waren. Het was zaak om al die verschillende aspecten en de bijbehorende risico’s goed af te vangen.”

MEEDENKEN

Voor zowel Zaanstad als voor K_Dekker was deze contractvorm nieuw. “Continu meedenken en zo het ontwerp aanscherpen en finetunen is bij werken in bouwteam de rode draad. Toegegeven: dat kost in de voorbereidingsfase aardig wat tijd. Je wilt de risico’s goed in kaart brengen, optimaal elkaars kennis en kunde benutten en alle knelpunten afkaarten. In de uitvoeringsfase boek je juist tijdwinst omdat het proces dan heel vloeiend verloopt”, legt Heijn uit.

Uitvoerder Egon Habich van K_Dekker is ook te spreken over deze aanpak. “De bouwplaats was heel krap, het werk was relatief klein maar best complex en de situatie ter plekke vroeg regelmatig om een flinke dosis creativiteit en pragmatisme. Elke week hadden we overleg, soms over hele kleine details.” Zo wilde de gemeente in eerste instantie de historische elementen van de bruggen behouden en opnieuw gebruiken. “Dat bleek niet haalbaar – de bruggen zouden er niet mooier op worden. De sierhekken en de natuurstenen penanten zijn toen grotendeels opnieuw gefabriceerd in de werkplaats van K_Dekker. Aan de historische look is niets veranderd”, vertelt Heijn.

OPEN DEUR

De omwonenden van de bruggen konden tijdens de werkzaamheden altijd zo de bouwkeet in – en dat deden ze dan ook regelmatig. “We snappen dat als er letterlijk aan je huis wordt gebouwd je precies wilt weten wat er gebeurt. Ook probeerden we zoveel mogelijk rekening te houden met de bewoners en belden we even bij ze aan als er iets groots op stapel stond”, vertelt Habich.

Trillingsarm bouwen was een veelbesproken onderwerp in de voorbereidingsfase. Door de krappe bouwlocatie moest K_Dekker specifiek materieel inzetten om geen onnodige hinder of schade te veroorzaken. “Zo hebben we met een kleinere kraan een damwand in de grond te drukken – probleem getackeld!” Habich onderhield ook korte lijntjes met de werkplaats in Krabbendam waar ze onder meer voorgemetselde kademuren maakten die in Zaandam op hun plek werden gehesen. “Dat constante finetunen was voor ons echt een eyeopener. De relatie met de opdrachtgever is heel close, je kunt snel handelen en het aantal problemen is minimaal.”

Zaandam

De bruggen aan de Jasykoffstraat en de Rustenburg in de Russische buurt in Zaandam bleken niet meer geschikt en moesten worden vervangen. K_Dekker voerde het werk uit in bouwteam. Bij dit project stond behoud van de historische omgeving centraal.

Op het eerste gezicht leek de aanleg van de werkput op het HVC Afvalstation in Middenmeer een klus van grote getallen: er was bijna 100 kuub beton en 6000 kilo wapeningsstaal nodig voor een put van 26 meter lang, 2,5 meter breed en bijna 2 meter diep. In werkelijkheid was het millimeterwerk. “Alles past precies!”

Hoewel wagenparkbeheerder Evert Jan Plas van HVC de aanleg van de werkput zonder omwegen aan K_Dekker gunde omdat hij ze kende van een eerdere klus, had hij wel een kritische noot. “In 2017 had K_Dekker een in de vloer verzonken brug voor ons gebouwd. Technisch en communicatief gezien liep dat project niet honderd procent vlekkeloos. Omdat het eindresultaat wél goed was, en ze heel open op onze kritische feedback reageerden, gunden we ze ook deze opdracht”, vertelt Plas. Dat vertrouwen bleek terecht: de werkput werd binnen de tijd opgeleverd, binnen budget en zónder faalkosten.

Uitvoerder Arjan Rustenburg was er van begin tot eind bij betrokken. “Eerst hebben we in de hal van HVC de putlocatie gemarkeerd en ingezaagd, en vervolgens de betonnen vloer uitgehakt. Voordeel bij dit project was dat het sloopafval letterlijk om de hoek afgevoerd werd.” In de uitgehakte put werden stalen heipalen 13 meter diep geheid en werden allerlei gaten en sparingen voor mantelbuizen en aansluitingen geboord en gehakt. “Dat was het millimeterwerk: dat moest heel precies om later de apparatuur te kunnen installeren.”

Tekenen en rekenen

Dat het team van K_Dekker over heel wat expertise beschikte, zeker wat het timmerwerk betrof, was cruciaal voor het mooie eindresultaat, vindt Evert Jan Plas. “De druk lag hoog bij K_Dekker: qua timing, maar zeker ook qua uitvoering en oplevering. Dankzij continu overleg met alle betrokken partijen in de voorbereiding en tijdens de uitvoering, uitmuntend teken- en rekenwerk én de korte lijnen tussen uitvoerder en projectleider is de put precies geworden zoals wij wilden. Onze monteurs zijn razend enthousiast.”

Met de nieuwe werkput kan HVC op hun station in Middenmeer hun tachtig vrachtwagens zelf goed onderhouden en vooral ook APK keuren. “De winst zit voor ons met name in het in eigen huis kunnen doen van die APK-keuring: de vrachtwagens zijn veel minder lang uit roulatie en kunnen snel weer de weg op.”

Diverse locaties Noord-Holland

HVC – afvalinzameling en recycling – heeft heel veel grote en kleine locaties door heel Noord-Holland. Als vaste aannemer voert K_Dekker al jaren (voornamelijk civiele) herstel- en onderhoudswerkzaamheden uit op de terreinen en in de werkplaatsen van HVC.

Als je weet waar je op moet letten, wordt het resultaat van inspecties betrouwbaarder en is de scope van een tunnelrenovatie nauwkeuriger te bepalen. Dat is een belangrijk uitgangspunt van het project ‘Risico’s in kaart’. Aan de hand van gesprekken met tunnelbeheerders, aannemers en tunnelexperts inventariseren de leden van de projectgroep alle mogelijke risico’s. Projectgroepvoorzitter Alex Kirstein vertelt over de eerste resultaten.

“De komende tien jaar moeten circa twintig tunnels in ons land worden gerenoveerd. Om ervoor te zorgen dat elk renovatieproject straks een duidelijke scope heeft en soepel verloopt, en te voorkomen dat er tijdens de renovatie lijken uit de kast komen, proberen we alle potentiële risico’s in kaart te brengen. Dat doen we door van een aantal tunnels de tunnelbeheerders en renovatieaannemers te interviewen. Daarnaast praten we met ervaren tunnelexperts”, vertelt Kirstein. “We gaan met elkaar om de tafel en bespreken onder meer welke risico’s zij zijn tegengekomen, wat voor gedoe ze eventueel hebben gehad, welke problemen ze in de toekomst verwachten, wat ze wel en niet monitoren en waarnaar ze wellicht onderzoek doen. Daarbij informeren we zowel naar risico’s en problemen die met de tunnelconstructie te maken hebben, als met de tunneltechnische installaties.”

“In dit project gaan we ervan uit dat een risico dat zich bij een specifieke tunnel voordoet, ook bij andere tunnels kan optreden. Verschillende tunnels hebben tenslotte vaak wel een aantal vergelijkbare constructiekenmerken.”

Trekpalen

Kirstein noemt een aantal ‘universele risico’s’ die uit de interviews naar voren zijn gekomen. “Een goed voorbeeld is het opdrijven van een deel van een toerit van de Vlaketunnel in 2010. Na hevige regenval kwam een deel van de U-vormige betonnen bak hier over de gehele breedte zo’n vijftien centimeter omhoog. Onderzoek naar de oorzaak toonde aan dat de verbinding tussen de trekpalen en de betonnen bak op allerlei punten was bezweken en dat ook diverse stangen van de trekpalen uit hun groutlichaam waren losgekomen. Met extra ballast op het wegdek lukte het om de bak weer op zijn plaats te krijgen. Uiteindelijk heeft Rijkswaterstaat als definitieve oplossing ruim 1.250 nieuwe Gewi-ankers laten aanbrengen die met de vloer van de opritten zijn verbonden.”

Aangezien bij de Heinenoordtunnel vrijwel dezelfde constructie is toegepast als bij de Vlaketunnel, hield de tunnelbeheerder er serieus rekening mee dat hier ook problemen waren ontstaan met de trekpalen. Tijdens het onderzoek voorafgaand aan de renovatie besloot hij daarom de kwaliteit van de verbindingen tussen de palen en de bak van de toeritten in kaart te brengen. Hiervoor legde hij een aantal verbindingen bloot, gebruikte hij sonarapparatuur om de stalen wapening op breuken te controleren en voerde hij trekproeven uit. Dit onderzoek toonde aan dat de verbindingen bij deze tunnel nog voldoende sterk zijn.”

Kirstein vervolgt: “Bij de Eerste Coentunnel was eerder al geconstateerd dat een deel van de verbindingen tussen de trekpalen en de moten van de toeritten was losgeraakt. Hier is in het midden van de toeritten een ballastwand aangebracht om opdrijven te voorkomen. Als oorzaak voor het falen van de verbindingen wordt hier gedacht aan de bewegingen die in de constructie optreden door het uitzetten en krimpen van het beton in respectievelijk de zomer en winter. Een vergelijkbaar falen werd vastgesteld bij de Velsertunnel. Hier viel aan de noordzijde op dat de toeritten – die als ondersteuning dienen voor een viaduct – ruim tien centimeter waren opgeschoven. Bij de renovatie is hier eveneens extra ballast aangebracht aan de bovenzijde van de buitenwanden.”

Lekke zinkvoegen

“De renovatie van de Eerste Coentunnel heeft een ander risico op de kaart gezet. Bij deze tunnel bleek een aantal zinkvoegen – de verbindingen tussen de verschillende afgezonken tunnelmoten die met speciale rubberen profielen waterdicht worden gemaakt – te lekken. In eerste instantie werd gedacht dat deze voegen vervangen moesten worden, wat een ingrijpende en kostbare klus is. Nadat een grondige analyse uitwees dat de hoeveelheid lekwater meeviel en de verwachte levensduur van de zinkvoegen acceptabel was, is besloten om een drainagesysteem aan te leggen en de hoeveelheid binnentredend water te monitoren. Rijkswaterstaat is blij met deze oplossing, maar beseft tegelijkertijd dat het probleem van lekke zinkvoegen ook bij de vele andere zinktunnels kan optreden.”

“Een andere risico dat bij deze tunnel aan het licht kwam, is aantasting van het beton door chloride-indringing. Opspattend regenwater met strooizouten en brak grondwater bleken behoorlijk diep in het beton te zijn doorgedrongen, soms tot aan de wapening toe. Om de betonconstructie te herstellen moesten op diverse plekken dikke schollen beton worden afgebikt en worden vervangen. Bij de Maastunnel is chloride-indringing eveneens een serieus probleem. In deze tunnel lopen de ventilatiekanalen oorspronkelijk onder het wegdek. Zouten die de afgelopen zeventig jaar zijn gebruikt voor gladheidsbestrijding, zijn in deze kanalen terechtgekomen. Daar hebben ze de betonnen constructievloer en de wapening fors beschadigd. Het herstellen van deze schade is een belangrijk onderdeel van de renovatie van deze Rotterdamse tunnel.”

Database

“Inmiddels hebben we bij vier tunnels interviews gehouden. Als we in de loop van 2019 circa vijftien tunnels hebben gehad, maken we een database en rubriceren we alle geïnventariseerde risico’s. Het plan is om per risico de bijbehorende faalmechanismen te vermelden, evenals de inspectietechnieken waarmee je de risico’s kunt identificeren. Het idee is dat deze database een handig hulpmiddel wordt voor de onderhoudsprogrammering en de scopebepaling van renovaties. Zo wordt het met de database hopelijk mogelijk om onderhoud beter te voorspellen en vaker regulier onderhoud uit te voeren, zodat grote renovaties minder noodzakelijk zijn en de overlast voor weggebruikers afneemt.”

BRON: www.COB.nl  (klik hier voor het volledige artikel

Aannemers en ingenieurs: dat is niet altijd een gedroomde combinatie. Denkers versus doeners zogezegd. Evengoed zocht ingenieursbureau Witteveen + Bos niets minder dan een dreamteam voor het vervangen van de kademuren van de Prinsengracht in Amsterdam. “De aannemer moest ons plan niet alleen snáppen. Hij moest het ook zo wíllen uitvoeren.”
Bij de reparatie en vervanging van de kademuren aan de Prinsengracht in hartje Amsterdam speelden de drukke omgeving en de kwetsbare monumentale panden een grote rol. De overlast moest in alle opzichten tot een absoluut minimum beperkt worden.

Plan van denkers

In opdracht van de gemeente Amsterdam hadden de ingenieurs van Witteveen + Bos daarvoor een ingenieuze oplossing bedacht die voor het eerst in praktijk moest worden gebracht. “Dat betekende dat er trillingvrij moest worden gewerkt en dat het grondwaterpeil constant moest blijven om de houten palen te sparen”, vertelt projectleider Ron Godijn van K_Dekker. Achter de kademuur groef K_Dekker daarom eerst een sleuf om de complete fundering tot op de waterlijn minutieus in kaart te brengen. Duikers voerden die controle uit vanuit het water. Vervolgens bouwde K_Dekker een combiwand van ankerdrukpalen, buispalen en een damwandscherm. Uiteindelijk werden de palen geboord en gecrusht – een volledig trillingvrije methode. Daarna werd de kademuur gesloopt. “Alles verliep precies volgens plan”, vertelt uitvoerder Rick Bleeker van K_Dekker.

Doeners aan zet

Ingenieur Barbara Dopper van Witteveen + Bos was uitermate kritisch tijdens het aanbestedingstraject vooraf. “De inschrijving van K_Dekker sprong eruit. Ze begrepen wat wij hadden bedacht, stonden honderd procent achter het plan én dachten mee over verdere optimalisatie van de uitvoering. Zo kwamen zij met het idee om alle materialen en machines aan te voeren over water en ook het werk te doen vanaf pontons en schepen om zo de overlast voor de omgeving te minimaliseren.” Stond hier haar dreamteam? “Omwonenden waren razend enthousiast. En het plan dat wij hadden uitgerekend achter de tekentafel bleek technisch ook perfect uitvoerbaar. De mensen van K_Dekker tilden het hele project met hun slimme aanpak simpelweg naar een nog hoger plan”, zegt Dopper.

Amsterdam

Een kademuur over een lengte van 200 meter aan de monumentale Prinsengracht in de binnenstad van Amsterdam vervangen is een hele specifieke klus. Niet zozeer door het werk, maar door de omstandigheden waarbinnen het werk moest gebeuren. Sleutelelementen waren de beperkte werkruimte, de monumentale omgeving en het grondwaterpeil. Kortom: dan luistert je aanpak heel erg nauw.

Amsterdam

De allereerste betonnen spanbandbrug van Nederland ligt in het Rembrandtpark in Amsterdam en is aangelegd door K_Dekker. Een interessante opdracht vanwege de technische en logistieke uitdagingen én de nominatie voor de Nationale Staalprijs 2018. Met een beetje fantasie waant de argeloze wandelaar zich op deze brug middenin de jungle.

Opmeer

Doorstroming, veiligheid én leefbaarheid op en rondom de aansluiting op de N241 bij Langereis moesten beter, vond de provincie. Op de plek waar verschillende wegen uitkwamen op de A.C. de Graafweg (N241) en waar bestaande bruggen met hoogteverschillen en een onoverzichtelijke bocht zaten, verrees een ovale rotonde: de ovonde van Langereis.

Opmeer

Doorstroming, veiligheid én leefbaarheid op en rondom de aansluiting op de N241 bij Langereis moesten beter, vond de provincie. Op de plek waar verschillende wegen uitkwamen op de A.C. de Graafweg (N241) en waar bestaande bruggen met hoogteverschillen en een onoverzichtelijke bocht zaten, verrees een ovale rotonde: de ovonde van Langereis.